Er blijven nieuwe strips verschijnen. Zo verscheen bij uitgeverij Comic Watch het debuut Moordgeheimen, het eerste deel van de avonturen van Valarie Moore. Met een cover, die zeker de aandacht trekt.
De makers van deze strip zijn zelf ook debutanten: Sparq, de scenarist en Aan Budi Sulistyo, de Indonesische tekenaar. Als je het album leest, is dat wel te merken, hier en daar zitten wat onvolkomenheden, zowel in scenario als in tekenwerk. Maar toch leest het album lekker.
Er zit ook een klein dossier bij, waarin Sparq vertelt hoe het album ontstaan is en hoe de samenwerking met de tekenaar uit Indonesië verliep. En het blijkt dat sommige zaken uit het boek, gebaseerd zijn op ervaringen van Sparq.
Wat mij betreft een prima eerste kennismaking met Valarie Moore en ik ben zeker benieuwd naar het tweede album, waar het slot van dit avontuur in zal staan.
Eén naam die al lang op mijn lijstje stond, was Erik Kriek. Toen hij zijn boek In The Pines presenteerde, was dit de eerste keer dat ik zijn naam hoorde. Het was erg tof, dat hij bij De Wereld Draait Door mocht komen, om over zijn boek te praten…veel aandacht voor strips!
Nou ja…meer voor de muziek bij het boek, maar toch. Nu, zo’n 3 jaar later, brengt hij een nieuw verhaal. In de persbijlage staat dat De Balling zijn eerste lange graphic novel is. Mij maakt het niet uit, als ik hem maar kan lezen.
Nou, dat heb ik geweten! Ik kon het boek niet wegleggen! Ik had al wel wat platen gezien, dus qua tekeningen wist ik wel wat ik kon verwachten … hoewel het uiteindelijke boek nog mooier was. Maar Erik Kriek blijkt ook nog eens een meesterlijke verteller te zijn, die de lezer meeneemt naar het IJsland ten tijde van de Vikingen.
Na zeven jaar in ballingschap geweest te zijn, keert Hallstein Thordson, ook wel de IJslander genoemd, terug naar zijn geboorte land. Maar de ontvangst is verre van hartelijk en uiteindelijk zal hij de confrontatie met zijn verleden en de reden van zijn ballingschap moeten aangaan.
Scratch Books heeft er een prachtige uitgave van gemaakt en ik kan alleen maar zeggen dat dit boek een must-have is!
In de herfst van 2015 maakte ik kennis met de strip Nora Stalle, uitgebracht door Gorilla (Strip2000), getekend door o.a. Francois Walthery. Een leuk album, een mix van Walthery’s Natasja en Eric heuvel’s January Jones. Alleen bleef het helaas maar bij één deel.
Tot 2019! Want Silvester Strips heeft deze strip niet alleen nieuw leven ingeblazen, door een mooie heruitgave te maken, ditmaal onder de titel De Vliegenierster, maar ook door het tweede deel uit te brengen!
Eindelijk kunnen we lezen hoe deze strip verder gaat en hoe het afloopt. En nog meer genieten van het werk van Etienne Borgers (scenario), Walthery en Bruno di Sano (o.a. Rooie oortjes), die samen het tekenwerk van deze strip voor hun rekening namen.
Wat vooral goed is, is dat de tekst opnieuw vertaalt is en dat is een hele verbetering! Als je de Strip2000 uitgave hebt, is het zeker de moeite waard om ze eens naast elkaar te leggen. Maar vooral is het gewoon een toffe strip om gewoon van te genieten!
OK, ik denk dat het verschil tussen Lefranc en Kuifje wel duidelijk is. Toch zijn er overeenkomsten. Beiden zij journalist en steken hun neus in zaken, die uiteindelijk gevaarlijk voor hen worden. Beide strips zijn getekend in de Klare Lijn stijl. En Jacques Martin, de geestelijk vader van Lefranc, heeft gewerkt voor Hergé, de geestelijk vader van Kuifje. Alleen is de stijl van Lefranc een stuk realistischer.
Het is 50 jaar geleden, dat de mens voet op de maan zette. Dus niet verwonderlijk dat er veel strips uitkomen, die over de maan en de ruimte gaan. En zo dus ook twee Lefranc albums. Nou ja, eigenlijk maar één. Het album ‘De verovering van de ruimte’, wat onder de noemer ‘De reportages van Lefranc’ uitgekomen is, heeft eigenlijk vrij weinig met de figuur Lefranc te maken. Het is niet eens een strip, hoewel er prachtige tekeningen in staan. Maar verder is het eigenlijk een boek over de geschiedenis over de ruimtevaart.
Rode Maan is gelukkig wel een strip en meteen mijn eerste kennismaking (eindelijk) met Lefranc. En die is goed bevallen. mooie tekenstijl, vlot verhaal. Dat smaakt zeker naar meer!
Heerlijk, in de vakantie lekker genieten van strips. Lekker ontspannen. Maar wat te lezen…Nou, er zijn bij uitgeverij Arboris laats een flinke stapel strips uitgekomen en daar zit vast wel wat leuks bij.
Eén van de mooie dingen aan strips, vind ik de verscheidenheid. Er zijn zoveel verschillende soorten strips, dat er altijd wel voor iemand wat leuks bij zit. En strips kunnen je verrassen. Ik heb zelf al verschillende malen meegemaakt, dat ik dacht een strip niet leuk te vinden. Maar toen ik ging lezen, bleek het toch wel een tof boek te zijn.
Ook in de leestips in dit vlog, zitten een paar verrassend leuke strips. Dus kijk of er iets voor je bij zit. Toch niet? Geen zorgen, meer dan genoeg leestips op mijn YouTube kanaal en er komen er nog veel meer aan!
Ik wens je een fijne vakantie en vooral heel veel leesplezier!
Op het Brabants Stripspektakel pakte Windmill Comics groots uit met een nieuw album: Diabolik. De vraag is, wie is Diabolik, dus ik las dit boek.
Het blijkt dat deze Diabolik een behoorlijke geschiedenis heeft. Deze van oorsprong Italiaanse anti-held is bedacht door twee zussen, in 1962. En in Italië is deze strip uitgegroeid tot een cult-held. Het is ook niet bij ene strip gebleven, er is veel meer van verschenen, waaronder een tekenfilm en zelfs een speelfilm (in de jaren 60).
Een mooie toevoeging aan het fonds van Windmill Comics! En in tegenstelling tot wat ik in mijn vlog zeg, is Diabolik wel te koop in de stripwinkels! En dat is mooi, want deze is zeker de moeite waard om te lezen.
Een Blake & Mortimer verhaal, zo wordt De Laatste Farao aangeduid. Nu ben ik verre van een kenner, maar een reden om het zo aan te duiden, kan zijn omdat dit album in een heel andere stijl gemaakt is. Absoluut geen Klare Lijn stijl, die juist kenmerken is voor de verhalen van Blake & Mortimer.
Er was heel wat media aandacht voor dit album en juist daarom wilde ik dit album niet bespreken. Maar Ballon Media was zo vriendelijk om mij toch een exemplaar op te sturen. En ik was toch wel nieuwsgierig, dus toch maar gaan lezen.
Eerlijk is eerlijk, het is een erg goed boek. De tekeningen zijn fantastisch en het verhaal erg goed. Er is dan ook vier jaar aan gewerkt! Het scenario is door maar liefst 3 mensen geschreven! Door Thomas Gunzig, Jaco Van Dormael en François Schuiten. Deze laatste is ook de tekenaar van het album en het blijkt meteen zijn afscheidsalbum te zijn, want hij is gestopt met het tekenen van strips.
Erg jammer, uiteraard, maar hij laat wel een dijk van een album na, als erfenis.
Detective verhalen zijn altijd erg leuk, vooral omdat je als lezer meekijkt over de schouders van de detective en meedenkt over het oplossen van de zaak. In de loop van de geschiedenis zijn er heel wat bekende detectives geweest. Sherlock Holmes, Miss Marple, Maigret, Hercule Poirot, om er maar een paar te noemen.
Silvester Strips bracht in de serie Zeven, een tijd geleden het album Zeven Detectives uit, een verhaal waarin 7 verschillende detectives samen een misdaad moesten oplossen. Dit verhaal van Herik Hanna, was zo succesvol, dat het een heuse spin-off kreeg: Zeven albums, waarin elke detective een eigen zaak mocht oplossen.
De vierde in de reeks is Martin Bec. Deze politie commissaris krijgt een lastige zaak: De vrouw van een collega agent is dood aangetroffen. Moord of zelfmoord, dat is de vraag. Er zijn heel wat getuigen, er wordt zelfs al snel een verdachte aangewezen én opgepakt, dus een makkelijke zaak. Of niet?
Roadmaster is een heel ander soort detective verhaal. Hierin speelt Brian Bones de hoofdrol. Hij is een privé detective in dient van een verzekeraar. Zijn hulp wordt ingeroepen als een automobilist verongelukt op ene plaats waar dit eigenlijk niet zou mogen gebeuren.
Het is aan Brian om te onderzoeken wat er is gebeurt en hij komt er al snel achter dat op diezelfde plaats al drie keer eerder een zelfde model auto is verongelukt, een Buick Roadmaster.
Twee verschillende detective verhalen, maar beiden erg leuk om te lezen, hoewel Herik Hanna qua verhaal er toch wel bovenuit steekt. Die man weet een sterk verhaal met een verrassende ontknoping te brengen. Anderzijds is de tekenstijl van Roadmaster wat mij betreft mooier. Maar uiteindelijk heb ik van beide albums genoten en ik denk dat ik niet de enige zal zijn 😉
Er zijn van die boeken, die moet je gewoon gelezen hebben. Maus is
zo’n boek. Al een tijd stond dit werk op mijn verlanglijstje en
toevallig las ik dat De Bezige Bij dit boek opnieuw uitbracht, was dat
een mooie gelegenheid.
Nu valt er ontzettend veel te vertellen. Mijn vlog doet geen recht
aan dit boek, maar het zal me waarschijnlijk ook niet lukken in 5-10
minuten een volledig beeld van dit werk te geven.
Maus is het verhaal van Vladek Spiegelman, een Poolse Jood, die de
Holocaust overleefde. Zijn verhaal is opgetekend door Art Spiegelman,
zijn zoon. Het is een mix tussen biografie en autobiografie, omdat Art
niet alleen het verhaal van zijn vader in beeld brengt, maar feitelijk
ook hoe het boek tot stand is gekomen en hoe de verhouding met zijn
vader was.
Mocht je dat nog niet gezien hebben, ook de vorm van het verhaal is
bijzonder: alle personages zijn dieren. Met als belangrijkste de Joden,
die als muizen afgebeeld worden (vandaar natuurlijk ook de titel) en de
Nazi’s, die als katten worden afgebeeld. Treffende metaforen.
Het verhaal van Vladek beslaat meer dan enkel de Holocaust, je krijgt
ook een beeld van zijn leven ervoor, aan het begin van de Tweede
Wereldoorlog. Je leest hoe hij de verschrikkingen van de concentratie
kampen overleeft heeft en hoe het hem na de oorlog vergaan is.
Waarom is dit boek zo belangrijk? De Tweede Wereldoorlog is al zo
lang geleden… Dat is waar, maar toch is dit boek nog steeds heel
actueel. Wij hebben (gelukkig) de verschrikkingen van de Tweede
Wereldoorlog niet meegemaakt. Al jaren leven wij (in het Westen) in
vrijheid. En daar zijn we aan gewend. We zijn gewend aan onze luxe, onze
moderne apparaten.
Loop in een willekeurige winkelstraat en kijk eens hoeveel mensen
met een mobiele telefoon in de hand lopen. Tegenwoordig heel normaal, we
kunnen haast niet meer zonder. Maar hoe gewoner dingen worden, hoe
minder waardering we ervoor hebben. En als we ze kwijtraken, raken we in
paniek.
Tegelijk zien we, als je goed oplet, om ons heen veel zaken die vóór
het begin van de Tweede Wereldoorlog gebeurden en die uiteindelijk
leidden tot de gruwelijkheden van die oorlog, ook weer opkomen. En door
de massale stroom van informatie, die we dagelijks over ons heen gestort
krijgen, is het lastig om te onderscheiden wat waar is en wat niet.
Een boek als Maus geeft ons perspectief. Laat ons zien wat er gebeurt
is en helpt hopelijk mee, dat dit niet weer gebeurt. Bewust zijn is
heel belangrijk.
Maar, laten we wel wezen, uiteindelijk is Maus ook gewoon een heel boeiend boek om te lezen. Een boek met inhoud en een goed verhaal. Dus als je het nog niet hebt (gelezen), haast je naar de stripwinkel of boekwinkel en ga dit bijzondere boek halen en lezen!
Mickey Mouse, maar dan anders. Nou ja…zo anders ook weer niet. De Franse stripuitgever Glénat brengt een reeks bijzondere Mickey albums uit. Vergelijkbaar met bijvoorbeeld de Robbedoes door reeks van Dupuis. Verschillende tekenaars en scenaristen mogelijk zich uitleven op Mickey, maar ook Donald Duck en Goofy.
Laatst was ik bij Neat Stuff in Den Bosch en eigenaar Bjorn liet me wat boeken uit de reeks zien. Er zitten hele toffe bij! Recentelijk kwam via Ballon Media de Nederlandse versie uit van Horrifikland en dus nam ik de gelegenheid om deze te gaan lezen.
In mijn vlog ga ik eigenlijk voornamelijk in op de tekeningen, want die zijn nu eenmaal fantastisch…en dan druk ik me nog zacht uit. Het verhaal van Lewis Trondheim is zeker erg goed, zou niet misstaan in de Donald Duck.
Maar Alexis Nesme steelt absoluut de show! Wat een prachtplaten! Hij weet de Disney stijl goed te benaderen, maar dan nog beter (wat mij betreft). Zijn inkleuring geeft het verhaal ene heerlijke sfeer, waarbij de naam Tim Burton zeker voorbij komt.
Gezien het feit dat de Nederlandse versie 25 euro kost en de Franse (volgens de website van de Franse uitgever) een tientje minder, zou ik bijna zeggen, ga voor de Franse versie, want je moet dit boek echt kopen voor de tekeningen…maar goed, ik wil Lewis Trondheim niet te kort doen, dus zorg zeker ook dat je het verhaal mee krijgt.
Oh en het kan aan mij liggen, maar volgens mij heeft Alexis Nesme wat ‘easter-eggs’ verstopt, want ik zag wat figuren, die me bekend voorkwamen…en niet van Disney!
