Eigenlijk had vandaag mijn nieuwe vlog hier moeten staan. Ik heb de video gisterenavond laat nog afgemaakt, over het derde deel van Lise op Monstereiland. Toch heb ik besloten om hem niet vandaag te posten, maar morgen. Ik voelde me gisterenavond niet echt lekker. Wel jammer, want ik had juist een mooi ritme om elke even dag van de maand een vlog te posten. Dat ritme is nu verbroken…
Toen ik op zoek was naar een passende foto voor dit blog, kwam ik de bovenstaande foto tegen. Deze foto is van ongeveer 4 jaar geleden, toen ik naar de Workshop Jong Talent in het Belgisch Stripcentrum ging en daar een reportage maakte, met verschillende interviews, waaronder die met Renincy van Howling Riot. Een toffe actie foto, gemaakt door het Belgisch Stripcentrum.
Misschien vraag je je af, wat deze foto met stress te maken heeft? Op zich niets en tegelijk alles…
Al een tijd voel ik me niet helemaal fit. Ben wat lusteloos, heb moeite met opstaan en ben snel moe. Ongetwijfeld ben ik niet de enige, die zich zo voelt. De wereld die we sinds maart 2020 kennen, heeft een impact op iedereen.
In grote lijnen is mijn leven niet echt veranderd, het afgelopen jaar. Gewoon elke dag naar mijn werk, wekelijks boodschappen doen. Dingen in en om huis. Uiteraard de nieuwe studio en stripvlogs maken. Niet echt dingen die stress geven, toch?
En tegelijk ongemerkt wel. Het zijn juist de dingen die weggevallen zijn, die hun tol beginnen te eisen. De festivals die afgelopen jaar niet doorgegaan zijn én ook dit jaar niet doorgaan, het niet meer lekker strips of cd’s kunnen snuffelen. Alles nu van te voren moeten bedenken en plannen. En, misschien wel het allerbelangrijkste, het gemis aan persoonlijk contact.
Persoonlijk contact met mensen die dezelfde interesses en passie hebben. En geen zicht hebben, op wanneer je daar weer mee mag en vooral kan samenkomen. Dat geeft mij stress en bij mij uit zich dat in fysieke klachten.
Nu schrijf ik dit blog niet om medelijden op te wekken, maar ik wil het toch graag kwijt. Thuis weten ze het al wel, want die zitten dag in dag uit met me opgescheept (gelukkig vinden ze dat niet erg!) Maar daarbuiten zijn de enige contacten die ik heb, de contacten via social media en een enkeling van app of telefoon.
Nu vind ik het heerlijk om stripvlogs te maken. Maar als ik eerlijk ben, vind ik het leuker om reportages van festivals te maken! En interviews te doen. Dat is wat die foto boven dit blog symboliseert. Het allerlaatste evenement, wat ik bezocht heb, was de Dutch Vintage Toy Fair, februari 2019. Dat is inmiddels meer dan een jaar geleden!
Nu heb ik tijdens Vlogmas vier live streams gedaan en in februari eentje alleen en dat was zeker erg leuk om te doen. Een live stream met één of meerdere gasten is veel leuker, dan alleen. En momenteel is dat het enige wat mogelijk is…Nu probeer ik van die nood wel een deugd te maken en probeer buitenlandse stripmakers te strikken voor een live stream. Alleen is dat nog niet gemakkelijk, want de Franse stripmakers, die ik tot op heden heb uitgenodigd, spreken geen van allen Engels…en dan wordt het toch wel heel lastig.
Hopelijk kan ik snel weer live gaan en in ieder geval weer wat interactie met andere mensen hebben! En voorlopig maar proberen vol te houden. En ondertussen hopen dat we in ieder geval volgende jaar weer bij elkaar kunnen komen, dat ik weer reportages kan maken en wie weet…weer eens als Lambik kan rondlopen!
Hoe houden jullie het vol, momenteel? Laat het weten als comment onder dit blog of op mijn Community pagina op mijn YouTube kanaal.
