Ooit was Robbedoes het boegbeeld van uitgeverij Dupuis. Maar de laatste jaren daalde de kwaliteit van de verhalen. Bij album 55 leek de reeks een nieuwe impuls te krijgen, omdat de Marsupilami, na vele jaren van afwezigheid, weer herenigd werd met Robbedoes en Kwabbernoot. Ondanks dat, bleef het stil. Er kwam een spin-off reeks, Supergroom, die Robbedoes weer hip moest maken, maar het eerste album is met gemengde gevoelens ontvangen.
Eigenlijk hobbelt Robbedoes van de ene naar de andere geestelijk pleegvader. Gelukkig zorgen deze liefdevol voor onze held, hoewel hij wel erg veel te vinden is in hotels, als piccolo. Natuurlijk in het hotel waar het allemaal begonnen is, Hotel Moustic, maar ook in Pacific Palace…
Het vijftiende deel van Robbedoes door, wat getiteld is Pacific Palace, is geschreven en getekend door Christian Durieux. En hij brengt een leuke twist in de wereld van Robbedoes: Kwabbernoot is ook werkzaam in hotel Pacific Palace…als piccolo!
OK, niet van harte, want Kwabbernoot is natuurlijk een journalist in hart en nieren en als hij zijn eeuwige concurrente IJzerlijm verslag ziet doen op TV, doet hem dat niet goed. Helaas voor hem, kan hij niet weg…niet uit zijn job en niet uit het hotel.
Een ietwat afgelegen hotel, wat nagenoeg leeg is, op een paar belangrijke gasten, een minimale staf én een aantal lijfwachten na, zorgt voor een wat claustrofobische sfeer. Durieux weet die beklemmende sfeer ook in beeld te brengen, met prachtige beelden van dit lege hotel, zowel binnen als ook buiten. Het deed me een beetje aan The Shining van Stephen King denken.
Geen spectaculair avontuur, maar wel een verhaal wat lekker leest, waar leuke vondsten in zitten en je eens een andere Robbedoes en Kwabbernoot ziet, dan gebruikelijk. Ik heb er zeker van genoten, niet in de minste plaats van de tekeningen, hoewel Durieux meer een klare lijn stijl gebruikt, met weinig details in de personages.