Een verhaal over twee zusjes, een tweeling, die onafscheidelijk zijn. Alles samen doen. Maar vooral elkaar helpen en steunen. Want hun leven is helaas geen sprookje. Hoewel de buitenwereld dat niet ziet.
Het vorige album wat ik besprak, was een horrorstrip. Vermoorde onschuld is geen horrorverhaal, maar een familiedrama. Toch, als je het leest en je verplaatst in de plaats van deze zusjes, dan leven zij eigenlijk wel in een horrorscenario…een nachtmerrie, waar ze niet uit kunnen komen…
Ouders hebben de verplichting om van hun kinderen te houden en hen te beschermen. Maar wat als een ouder dit niet doet? Fanny en Tania worden door hun moeder opgevoed, maar al vrij snel is het duidelijk dat ze absoluut niet van de kinderen houd. En dat verbergt ze ook niet. Sterker nog, ze probeert regelmatig de band van de zusjes te breken.
De enige personen die de meisjes echte liefde geven, zijn hun oom en tante. Daar gaan ze elke zomer mee op vakantie.
Maar waarom heeft de moeder zo’n hekel aan haar kinderen? Wat is er gebeurt, dat ze geen greintje liefde voor hen heeft? Want dat is best heftig. Maar er is ook meer met de zusjes, dan ze zelf beseften. Hun oom en tante wisten de waarheid. Alleen bleef die heel hun leven verborgen.
Wat als die waarheid boven water komt? Welke gevolgen heeft zoiets voor de zusjes?
Een heftige verhaal, wat in mijn ogen goed gebracht wordt door debutante Sylvie Roge en fantastisch mooi in beeld gebracht wordt door tekenaar Olivier Grenson. Wat mij betreft een aanrader!