Toen het eerste deel van Moordenaar op maat uitkwam, viel deze bijzonder goed in de smaak. Een sterk verhaal en prachtig getekend. Na zo’n tweeënhalf jaar is eindelijk het tweede deel van dit verhaal verschenen. De eerste vraag: was het het wachten waard? Het korte antwoord: ja.
Het eerste deel deed me een beetje denken aan Trading Places, waar twee rijke mannen voor een weddenschap, een welgestelde man veranderden in een misdadiger en een (soort van) crimineel juist veranderden in een hardwerkende, welgestelde zakenman. Waarom leg ik dat uit, jullie kennen deze filmklassieker toch?
Het scenario van Wilfrid Lupano (Krasse Knarren, Het Rechte Pad) verteld het verhaal van Victor, een arme, maar eerlijke jongen, die het slachtoffer wordt van een plan van twee rijke klaplopers. Zij willen van Viktor publieke vijand nummer 1 maken. En aan het eind van het eerste deel, lijkt het erop dat ze in hun opzet geslaagd zijn.
De vraag is, hoe gaat het nu verder met Viktor?
En hier laat Lupano weer zien, wat een geweldige verteller hij is. Viktor is diep van binnen nog steeds dezelfde eerlijke jongen. Toch lijken zijn daden iets anders te zeggen, maar daar heeft hij een goede reden voor. Hij is echter nog steeds vrij makkelijk te beïnvloeden, wat blijkt uit zijn gesprekken met een man, die hem opving, na zijn wanhoopsdaad uit het eerste deel.
Maar ondanks Viktor’s plannen om zaken recht te zetten, beseft hij niet, welke noodlottige gevolgen zijn daden hebben. En dat zorgt voor een behoorlijk spectaculair einde van dit tweede deel én de cliffhanger voor het derde deel.
We zijn nog maar op de helft, dus er gaat nog heel wat moois komen en daar zie ik naar uit.
De tekeningen van Yannick Corboz vindt ik erg sfeervol en mooi. Ik moest in het eerste deel even wennen aan zijn stijl, maar nu geniet ik er absoluut van. Erg belangrijk, want zijn tekeningen brengen het verhaal van Lupano tot leven.
Ik ben groot fan van deze strip en hoop vooral dat we niet nog eens tweëneenhalf jaar moeten wachten op deel 3…