Het is leuk om De Stripvlogger te zijn. Maar soms ook niet. Natuurlijk is het erg tof dat verschillende uitgevers strips op sturen, zodat ik die kan bespreken. Ik zou alleen willen dat ik het fulltime kon doen, zodat ik alle strips de aandacht kan geven, die ze verdienen.
Door persoonlijke omstandigheden hebben mijn werkzaamheden een paar weken stil gelegen. En is de stapel te lezen en te bespreken strips weer gegroeid. Vaak zitten er strips bij, die ik graag lees. Maar veel strips ken ik niet en is voor mij een kans om deze te ontdekken. Een aantal strips, die al een tijd op de lees stapel lagen, waren een aantal integralen van uitgeverij Arboris.
Toch zag ik een beetje op tegen deze stapel en daarom schoof ik hem steeds opzij en pakte losse strips. Maar het bleef me wel dwars zitten en zeker omdat ik enigszins verplicht thuis was, heb ik ze eindelijk gelezen. En de ene keer is een strip een openbaring en de andere keer is er geen klik.
Dat had ik deze keer ook…met Maarten Milaan. Een prachtige reeks, mooie boeken van Arboris, maar ik kwam er niet doorheen. Dat merkte ik bij het eerste boek en daarom schoof ik de stapel steeds op zij. Nu had ik kunnen besluiten om deze gewoon niet te bespreken. Maar toen stuurde Arboris deel 2 toe… En dan wil ik niet dat ze ongelezen de kast in gaan.
Want ongetwijfeld zijn er lezers die deze strip wel heel tof vinden of gaan vinden. Voor die mensen heb ik de twee delen van de integrale besproken in deze video. En ik heb in ieder geval wel genoten van de tekeningen van Godard.
Van Tanguy en Laverdure heb ik zowel de klassieke verhalen (van Charlier) als de nieuwe verhalen gelezen. De klassieke verhalen vind ik wel de leukste. Nu is de laatste integrale met de verhalen van Charlier verschenen. Een doorlopend verhaal in twee delen, door twee tekenaars in beeld gebracht.
Tsja, de ene tekenaar vind je wel leuk, de andere misschien minder. Beide tekenstijlen hebben hun charmes, alleen vind ik het vooral jammer dat er een groot verschil in stijl is, wat voor mij het leesplezier wel wat minder is.
Een reeks waar ik wel enthousiast van wordt, is de Indianenreeks van Hans G. Kresse.
Het eerste deel was al heerlijk om te lezen. Verhalen die verteld werden vanuit het standpunt van de Indianen. De manier van leven, die deze oorspronkelijke Amerikanen hadden. De manieren hoe ze met elkaar omgingen. Met vijanden, zowel leden van de eigen stam, andere stammen of de blanken (Spanjaarden), was heel bijzonder. Iets waar wij wat van kunnen leren. Net als het respect voor het leven en de natuur.
Kresse maakte 9 complete verhalen, maar goed beschouwd is het één doorlopend verhaal. En de tekeningen zijn prachtig! Hij is begonnen aan een tiende verhaal, maar nooit afgemaakt. Wat hij getekend heeft, is opgenomen in het derde deel en dan zie je helemaal hoe geweldig die man kon tekenen!
Er zijn ontzettend veel strips en er blijven steeds weer nieuwe strips uit komen. Maar je kan nu eenmaal niet alles mooi vinden. Ik blijf zo veel mogelijk strips lezen en bespreken, al heb ik niet direct een klik ermee, maar omdat het goede strips zijn, waar veel mensen wel van zullen genieten.