Jeugdstrips, familiestrips, strips voor alle leeftijden, hang er maar een etiket aan. Ik las drie strips, die allemaal in die categorie(ën) vallen. Lekker luchtige stripverhalen.
Suske en Wiske teert bij nog op jeugdsentiment, moet ik eerlijk zeggen. Hoewel er best toffe verhalen tussen zitten, ben ik niet echt een groot fan van de tekenstijl van de laatste jaren. Vrij weinig detail, als je dit gaat vergelijken met de albums uit de jaren 80 en 90. En ja, wat dat betreft, blijf ik nog een beetje in het verleden hangen.
Ook bij Vertongen & Co is de tekenstijl niet spectaculair, maar ik moet toch heel eerlijk zeggen dat de strip wel lekker wegleest. Wat ik al zei, luchtig… Ik ben niet echt een liefhebber van De Kampioenen, waar dit een spin-off van is, maar deze heeft een stuk minder met voetbal te maken, dat helpt 😉 Ik heb nog maar een paar albums gelezen, waarvan ik dit toch wel de leukste vindt.
En dan Gamekeepers. Deze reeks heeft natuurlijk als grote plus dat Charel Cambré meewerkt aan de tekeningen en dat Marloes Dekkers de inkleuring doet. Maar ook de verhalen van Nico de Braeckeleer en de afwerking van tekenaar Pedro J. Colombo (die Charel ook al assisteert bij De Kronieken van Amoras, wat ik niet wist, maar hier las) helpen zeker mee. Ook deze leest lekker weg en zal hopelijk de gamende jeugd aanspreken, zodat die, naast gamen, hopelijk ook nog eens een strip gaan lezen! Maar ook ik als niet-gamer, heb zeker weer genoten van dit vierde album in de reeks. Dat er een vierde album is, is volgens mij een goed teken, dus waarschijnlijk gaan er nog wel meer volgen.
Het zijn luchtige strips, je hoeft niet teveel na te denken en kan er lekker van genieten, maar dat betekend niet dat het slechte strips zijn. Prima verhalen en prima tekenwerk en genoeg om van te genieten.
p.s. Over Suske en Wiske gesproken…ik kwam er tot mijn schrik achter, dat ik nooit een stripvlog over mijn favoriete album gemaakt heb! Dat ga ik binnenkort goedmaken!